Het 20-jarig jubileum van IMC on Tour-manager Anouk Tijnagel ging bijna onopgemerkt voorbij door alle coronabeperkingen. Toch vond ze een gelegenheid om het te ‘vieren’ met oud-leerling Mohamed Al Bouaalate, voor wie 2020 ook een gedenkwaardig jaar is. Een tweegesprek.
Wat ze in de ‘nieuwsgierige leeftijd van 9 tot 14 jaar’ zelf wilden worden? ‘Dierenarts, kunstenaar, bioloog, van alles eigenlijk, behalve juf.’ Toch komt Anouk als 22-jarige student pedagogiek in 1999 voor de klas te staan in Zuidoost, dan nog als stagiaire. ‘Ik had minder affiniteit met diagnostiek en problematiek. Liever iets positiefs. En dit paste heel goed bij mij.’
Anouk (rechts) en Heleen Terwijn tijdens een werkbezoek van Koningin Máxima bij IMC on Tour in Haarlem (2017)
De weekendschool is op dat moment pas een jaar oud en het ‘grote pionieren’ is in volle gang. Bij Heleen Terwijn aan de keukentafel organiseerden ze – met z’n tweeën – alle lessen voor de drie jaargroepen in Zuidoost. ‘Iedereen snapte dat we met iets bijzonders bezig waren en ging ons helpen’, zegt Terwijn. ‘En Anouk heeft groot talent voor het omgaan met jongeren. Ze voelen zich op haar gemak bij haar. Ik was dolblij dat ik haar na haar stagejaar een baan aan kon bieden. Ze werd mijn allereerste collega.’
Na enkele jaren Zuidoost volgden Amsterdam Noord, Utrecht en Rotterdam-Zuid, waar ze als jaarcoördinator of vestigingsmanager getuige was van de groei en ontwikkeling van de stichting. Daar tussendoor was ze begeleider, trainer en conceptbegeleider.
IMC on Tour
En nog altijd geeft Anouk met passie richting aan nieuwe ontwikkelingen binnen de stichting, nu als manager én initiator van IMC on Tour, het weekendschoolprogramma voor nieuwkomerskinderen. ‘Ik was altijd al bezig met de vraag: voor welke doelgroep is ons concept nog meer relevant? Toen kwam in 2015 de vluchtelingencrisis, en ontstond dit idee.’ Inmiddels is ‘On Tour’ met landelijk elf locaties een niet meer weg te denken onderdeel van de stichting.
Anouk stond ook aan de wieg van wat later IMC Alumni ging heten. Dat begon jaren geleden heel informeel met ontmoetingen met oud-leerlingen, onder wie Mohamed Al Bouaalate, die zij als leerling ook al had leren kennen in Amsterdam Noord, in 2003. Ze hielden contact omdat Mohamed actief bleef binnen een klankbordgroep van oud-leerlingen. Dat werd uiteindelijk gewoon vriendschappelijk.
‘Ik vind het leuk om te zien wat het levenspad van een oud-leerling is en hoe het hem gaat. En ‘Mo’ kan goed uitleggen wat hij vindt van dingen en waar hij mee bezig is’, verduidelijkt Anouk. ‘We appen, bellen en soms spreken we ergens af voor een drankje met een update.’
Of zoals nu, om Anouk’s 20-jarig jubileum bij de stichting te vieren. Maar een afspraak in een Amsterdamse uitspanning voor koffie en taart wordt door de nieuwe coronamaatregelen verhinderd. Dan maar een digitale ontmoeting, in zoom.
Anouk: ‘Waarom zit je naast een koelkast?’
Mohamed: ‘Die paste niet meer in mijn nieuwe keuken. Ik ben net verhuisd, naar Tuindorp Oostzaan. Ja ja, eindelijk mn ouderlijk huis verlaten.’
Anouk: ‘Jouw diploma-uitreiking in februari dit jaar was de laatste keer dat we elkaar gezien hebben.’
Mohamed: ‘Inderdaad. Tijdens de vorige coronagolf was ik nog aan het afstuderen. Nu ben ik werkzaam in het BovenIJ ziekenhuis, als arts-assistent beschouwend, dat is een soort verlengde arm van de longarts, internist of cardioloog’. Op de Covid-afdeling, in een beschermend pak uiteraard.’
Anouk: ‘Hoe is dat?’
Mohamed (op persoonlijke titel): ‘Werkinhoudelijk heel divers. ik loop met verschillende specialismen mee. De sfeer op de afdeling is collegiaal maar het is soms ook chaotisch. Nieuwe procedures, opschalen, afschalen, het is een zoektocht en op de grens van wat we kunnen. Vorige week had ik het echt zwaar hoor.’
Anouk: ‘Waaraan merk je dat?’
Mohamed: ‘Ik was moe, niet meer geconcentreerd. Je maakt dingen mee op zo’n afdeling waar je opleiding je niet op voorbereidt. Ik draaide meer dan 80 uur per week. Daarom ben ik nu even een weekje naar huis gestuurd, om uit te rusten.’
Mohamed met patholoog anatoom Frank van de Goot tijdens een gezamenlijk optreden bij Horizon, het jaarlijkse netwerkevent voor alumni en partners (2019)
Gastdocent
Voor andere oud-leerlingen is Mohamed ook geen onbekend gezicht. Zo was hij afgelopen jaar te gast bij Horizon, het jaarlijkse netwerk-event van alumni en partners. En in de korte documentaire over alumni, uit 2013, zijn we getuige van het moment dat hij van zijn school verneemt dat hij voor zijn vwo-examen is geslaagd. Cum laude. Dat was een mijlpaal, waarmee de weg naar een studie medicijnen open lag.
Sinds zijn studie is Mohamed betrokken bij de connectie zorg van IMC Alumni en is hij ook gastdocent bij Geneeskunde in Amsterdam Noord, onder andere in samenwerking met patholoog-anatoom Frank van de Goot, van wie hij zelf als leerling ook nog les kreeg. ‘Hij doet de pathologie en ik de reanimatie. Op leven en dood dus’, zegt Mohamed lachend. ‘Frank heeft mij op meerdere niveaus geïnspireerd: hij is een stapelaar, die begon op de LTS. Ik ben ook begonnen met vmbo-t.’
En nu dus op 28-jarige leeftijd basisarts en als arts-assistent werkzaam in BovenIJ, het ziekenhuis waar nieuwe generaties weekendschoolleerlingen op bezoek gaan bij het vak Geneeskunde.
Anouk: ‘Maar hoe gaat het met je andere ambities?’
Mohamed: ‘Die zijn er nog hoor. Arts-microbioloog, dat wilde ik al langer worden. Maar ik overweeg ook longarts.’
Anouk: ‘Dan is zo’n covid-afdeling waarschijnlijk een leerzame plek?’
Mohamed (op persoonlijke titel): ‘Ja dat is het zeker. Maar los van het medisch-technische aspect, de uitdaging zit ‘m vooral in de psyche van de patiënten, mensen zijn bang. Dat ze naar de ic worden verhuisd of ze vertrouwen hun eigen lichaam niet meer als ze van de ic afkomen.’
Anouk: ‘Ben je zelf niet bang om het krijgen?’
Mohamed: ‘Nee, want ik heb ’t al gehad. En ik heb m’n ouders ook aangestoken. Gelukkig gaat het nu goed met ze, maar het is een rotziekte. Maar ben jij dan niet bang om besmet te raken?’
Anouk: ‘Of ik het zelf krijg, houdt me minder bezig. Ik ben blij dat we de klassen nog in mogen en ons werk kunnen doen.Ik ben vooral bezorgd voor tieners, dat thuiszitten.’
Mohamed. ‘Ja, mijn vrienden en leeftijdsgenoten worden er wel een beetje gek van. Allemaal relatief, dat weet ik, want er zitten ook mensen zonder baan. thuis.’
Anouk: ‘Zeg, kun je nog wel iets leuks doen de komende week?’
Mohamed: ‘Tuurlijk. Gisteren heb ik een lange wandeling door het natuurgebied Twiske gemaakt en straks ga ik naar Friesland, met mijn nieuwe vriendin die ik heb leren kennen tijdens een stage in het OLVG-ziekenhuis, Haar ouders hebben daar een huisje gehuurd. En volgende week weer verder op de covid-afdeling. Ik verwacht dat het dan nog drukker is. Veel verder vooruit kijken in de toekomst doe ik maar niet.’
