Money, money,money it’s so funny in a weekendschool world. Zo blijkt althans afgelopen zondag wel bij het gastcollege van Brink’s. Ghislaine, Albert-Jan en Rob zijn de drie afgevaardigden die namens het waardetransportbedrijf de tweedejaars leerlingen van de weekendschool komen vertellen over hun werk en wat ze allemaal meemaken. De kinderen zitten vol met vragen: ‘Een plofkoffer is dat net zoiets als een plofkip?’
Voordat we echt beginnen met allerlei leuke opdrachten is het belangrijk om te weten wat geld nu precies is. Je merkt dat de leerlingen er nooit echt bij stil hebben gestaan hoe gek het eigenlijk is dat je voor een stukje papier boodschappen kan doen. Eigenlijk is geld een soort tegoedbon. In het begin is moeilijk om dit duidelijk te maken. Maar dan merk je dat het kwartje valt.
Hologram
De kinderen onderzoeken als heuse CSI’ers waar je nepgeld aan herkent. Ze leren, wellicht belangrijker, aan welke eigenschappen je echt geld kunt toetsen. Wist je bijvoorbeeld dat een briefje van 50 een hologram heeft met twee afbeeldingen erin? En weet je ook welke?
De perfecte inleiding
Dan gaan we aan de slag met een soort mini-economie. De kinderen krijgen allemaal een envelop met briefgeld en snoepjes. Ze moeten met elkaar gaan onderhandelen. Wie wil wat hebben en wat vraag je ervoor. In eerste instantie mogen ze alleen één om één ruilen en geld uitlenen. Later mogen ze zelf eisen stellen. Dat levert hele vreemde maar waarheidsgetrouwe gevolgen op. Aan het einde heb je rijke kinderen met alleen maar geld,, maar geen goederen (snoep). Je hebt kinderen met alleen maar goederen, maar geen geld en je hebt alle variaties ertussen. Het geeft niet alleen een goede weerspiegeling van de verdelingen in de maatschappij, het lijkt op de perfecte inleiding voor het vak Ondernemen.
Recessie voor iedereen
Abi (12) wil nog een vraag stellen maar heeft nog een deel van zijn zuurverdiende winst in zijn mond zitten; een citroenbal. Hij moet deze binnen 30 seconden uit zijn mond halen anders gaat de beurt door naar een ander. Voorzichtig wikkelt hij het zuurtje terug in de folie. Neemt zijn tijd om dit netjes en zonder plakvingers voor elkaar te krijgen. De klas en gastdocenten staren hem ongeduldig aan. ‘Het is voor iedereen recessie meneer, ook voor mij.’ Triomfantelijk stopt hij het zuurtje in zijn broekzak. De klas schatert het uit. Dan bedenkt hij een theorie hoe je toch een geldwagen zou kunnen overvallen. Dit wordt bijzonder snel ontkracht en zijn hand gaat weer richting zijn broekzak.
Groenteboer
‘Waarom staat jullie naam op de wagen?’, vraag Aisha zich af. ‘Het is toch vragen om problemen als je een bekende naam als Brink’s en waarde transport op de wagen zet?’ Meneer Rob van Brink’s legt uit dat hij dit moet van de wet. Politieagenten moeten een Brink’s wagen herkennen. Zo dus. De kinderen vinden het maar gek. Abdulahi zegt tegen zijn buurman: ‘ Je kunt een geldtransportwagen er beter als een groenteboer uit laten zien, die wil niemand overvallen.’
Plofkoffer
‘Wie weet er wat een plofkoffer is?’ ‘Is dat het zelfde als een plofkip?”, vraagt Ossama(12). Nee, niet helemaal. Ghislaine en Rob pakken de plofkoffer erbij en vertellen dat hier al de waardevolle spullen ingaan om te vervoeren. Eigenlijk gaat er vooral alleen papiergeld in. ‘Die kun je toch zo meenemen?’, roept Najwa (12) die in haar enthousiasme vergeet haar vinger op te steken. “Probeer maar’, antwoordt Ghislaine. Het blijkt toch tegen te vallen. Het metalen ding is loeizwaar. ‘En bedenk dan nog maar eens dat als je er mee aan de haal gaat, het handvat eraf valt, het metaal meer dan 600 graden wordt en er een verf en brandbom in de koffer explodeert waardoor het geld niets meer waard is’, vult Rob aan. Monden vallen open, de informatie moet even binnenkomen.., dan gaan er 20 vingers omhoog.
Volgend jaar
Projectdag Geld was echt een succes, ook bij de evaluatie met alleen de kinderen blijkt dat ze het ontzettend interessant vonden. Het onderwerp spreekt enorm aan. We hebben het vandaag gehad over geld en veiligheid. We kunnen stellen dat de aandacht heel de dag nauwelijks verslapte. Shaimaa (12) komt even polsen bij gastdocent Albert-Jan: ‘Komen jullie volgend jaar weer terug?’ ‘Dat hoop ik wel.’, zegt Albert-Jan. “Gelukkig maar..’
